kruis.jpg

Leven uit de Bron (5/9)

Het geloofsgesprek

Als u de artikelen van de steungroep over “Leven uit de bron” een beetje gevolgd hebt, kwam u regelmatig de term geloofsgesprek tegen. Ik kan mij zo voorstellen dat u daar gemengde gevoelens bij had. Waarom moet ik zo nodig over mijn geloof praten met anderen? Dat is toch mijn privé? En wat is er verkeerd aan de manier waarop ik tot nu toe gewend ben over mijn geloof te praten?

Dit zijn hele reële vragen en het zou niet goed zijn als u de indruk zou krijgen dat er bij u als gelovige iets ontbreekt, omdat u geen goed geloofsgesprek kunt voeren. Dat zeker niet!
Maar wat dan wel?

Laten we om te beginnen eens kijken wat de bijbel er over zegt.
In het eerste hoofdstuk van de Romeinenbrief verhaalt Paulus over het leven in die eerste christengemeente. “Want ik verlang ernaar u te ontmoeten …. om door elkaar bemoedigd te worden: ik door uw geloof en u door het mijne” (Rom 1:11) Waar zouden ze het in die gesprekken met elkaar over gehad hebben? Over de liturgie? Over de leiding van de kerk? Over de manier waarop de voorganger het woord bracht?
Nee, ik denk het niet. Het woord “bemoedigen” wekt bij mij de indruk dat er toen wellicht (ook) gesproken werd over twijfels en moeite die men ervaarde over dat evangelie van Jezus Christus. Want in dat evangelie lijkt alles op zijn kop te staan in vergelijking met hoe de wereld werkt om ons heen. Ik bedoel, als je alles zeker weet en over een vast geloof bezit, heb je dan nog behoefte aan bemoediging?
En wie kent geen twijfel, moeite of lauwheid in zijn of haar geloofsleven? Hoe goed is het dan om elkaar in vertrouwen te nemen, als je twijfelt of die genade nou echt wel ook voor jou bestemd is. Of van je teleurstelling, misschien wel boosheid, omdat je vurig gebed om genezing niet verhoord werd. Hoe goed kan het zijn elkaar deelgenoot te maken van een verlangen dat ons geloof mag groeien en dat we Jezus meer zullen navolgen.

Wat is nodig voor zo’n geloofsgesprek van hart tot hart?

  • Allereerst een sfeer van vertrouwelijkheid: een absolute voorwaarde om ons hart te durven openen.
  • Een echte luisterhouding bij de ander die probeert te begrijpen wat u bedoelt te zeggen, zonder direct met geloofswaarheden of adviezen aan te komen.
  • Geduld en begrip. Door onwennigheid is veel oefening nodig om dit met vallen en opstaan aan te leren.

Als vruchten van de Geest mogen we rekenen op groei in ons geloof en meer verbondenheid met elkaar. Dat maakt het waard om te proberen.

Namens de kerkenraad en de steungroep, Jan Wagenaar

Mooie woorden uit de Bijbel

Psalm 93:1

Heer, u bent Koning, een Koning met macht, een Koning met kracht.

CGK Christelijk Gereformeerde Kerk Apeldoorn

Waar vind je ons

Andreaskerk
Anklaarseweg 185
7323 AB Apeldoorn